அன்பில் அடை மழைக்காலம்!

எழுத்தறிவித்தவன்
இறைவன் ஆவானாம்!
ஒரே நொடியில்
காதல் மொழியை
கற்றுத் தந்தாயே
நீ என்ன காதல் கடவுளா?!

தேர்வறையில் விடை மறந்த
மாணவியாய் திணறுகிறேன்
உன் பார்வை வினாக்களின்
அர்த்தம் புரியாமல்...

நீ கொஞ்சிக் கொஞ்சி
செல்லமாய் சொல்லும்
சுகத்தை அடையத்தானா
இத்தனை நாளும் தவமிருந்தது
எனது இந்தப் பெயர்?

கண்டும் காணாதது போல்
போகிறேன் என்றெப்பொழுதும்
குற்றம் சாட்டுகிறாயே...
நீ போகாத விஷேசங்களுக்கு
நானும் செல்வதே இல்லை
என்பதை என்றேனும்
உணர்ந்திருக்கிறாயா?

அடை மழையிலும்
விரும்பி நனைகிறேன்
ஜுரத்தில் முனகும்
தருணங்களில் கிடைக்கும்
உன் உள்ளங்கையின்
ஸ்பரிஸத்திற்கு ஏங்கி...

கோடி முறை
மனனம் செய்தாலும்
உனைக் கண்டதும்
அதரங்களிலேயே
புதைந்து விடுகிறதே
என் வார்த்தைகள்!

உன் விரலை
தூரிகையாக்கி
என்னை ஓவியப்
பலகையாக்குகிறாயே!
என்னை
ஓவியம் வரையவா?!
என்னைப் போல்
ஓவியம் வரையவா?!