சிறுகதைனாலே எனக்கு ரொம்ப அலர்ஜி. எவ்ளோ ட்ரை பண்ணியும் எனக்கு வராத ஒண்ணு :((( ஆனந்த விகடன், வாரமலர் இப்படி புக்ஸ்ல சிறுகதைகள் படிக்கும்போது எனக்கு ஆச்சர்யமா இருக்கும். எப்படிதான் இப்படி crispy-ஆ எழுதறாங்களோனு. இதுவே மலைப்பா இருக்கறப்ப ஆ.வி-ல அரைப்பக்கத்துக்கு கதை போடுவாங்க பாருங்க. அப்போல்லாம் ஆச்சர்யத்தில மயக்கம் போட்டு விழாதக் குறைதான்.
நானும் எழுதலாம்னு நிறைய தடவை ட்ரை பண்ணிருக்கேன். நமக்கு எப்போமே வழவழா கொழகொழானு எழுதிதான் பழக்கமாச்சே. அதனால ஒண்ணும் வந்தபாடில்ல. சரி போ கழுத-னு விட்டுத் தள்ளிட்டேன். அப்புறமா நம்ம ப்ளாக்-க ஸ்டார்ட் பண்ணி மொக்கை போட ஆரம்பிச்சப்போ தான் தொடர்கதையா எழுத ஆரம்பிச்சேன். அப்போதான் ஓ நமக்குக் கூட கதைன்ற வஸ்து ஒண்ணு இல்லாமலே மூணு பார்ட் நாலு பார்ட்-னு தொடர் எழுதற அளவுக்கு தெறம இருக்குனு மண்டைக்குள்ள பல்பு எரிஞ்சுச்சு. ஆஹா! இதே போதும் நமக்குனு கிடைச்சத வச்சு சந்தோஷப்பட்டுக்கிட்டேன்(நாமதான் அது வேணும் இது வேணும்னு பேராசை படற பழக்கம் எல்லாம் இல்லாத நல்ல பொண்ணாச்சே :))))
போன மாசம் ஒரு நாள் சும்மா ஆபிஸ் BB-ய பாத்துட்டு இருந்தப்போதான் சிவக்குமார்-னு ஒருத்தர் எழுதி இருந்த கதையப் படிச்சேன். ஒரே ஒரு பாராதான் கதை. ஆனா ரொம்ப நல்லா எழுதி இருந்தார். வழக்கம் போல நமக்கு எழுத வரமாட்டேன்றதே ஒரு ஃபீலிங்கோட படிச்சிட்டு அவருக்கு சூப்பரா இருக்குனு மெயிலப் போட்டேன். அப்போதான் நம்ம கொள்கை தலைதூக்குச்சு. யான் பெற்ற இன்பம் பெருக இவ்வையகம். இதோ உங்களுக்காக அந்தக் கதை :)))
**********************************************************
Who said?
I whispered to her to come near me. She came closer, with a smile in her face. The smile, which I realized, is going to make me crazy for the rest of my life time. I drew my hands up so as to feel her fingers. I don’t know why. But, I wanted to feel her fingers at that moment. I cuffed her fingers. I haven’t felt anything soft ever before. Her chin went down with a shy smile. She wanted to look at me. At the same instant, she was afraid. I held her shoulders and drew her closer to me. She came closer, although restrained. I started having goose-bumps. The concept of magnetism must be true, I realized. Her head was turning towards me, slowly. “May be to have a glimpse of me” I thought. “Hey” I called her in a broken voice. She was silent for a second and smiled without saying anything. I brought her still more close. She immediately brought her chin down. I wanted to feel her chin. I made her look at me. Her eyes met mine. She looked deep into my eyes as if falling deep into me. Only then, I realized what love is. “Who said arranged marriages are not exciting?” I thought. I have had enough excitement for one minute.
**********************************************************
எப்படி இருக்குங்க கதை?? :)))
Sunday, March 8, 2009
சிறுகதைனா சும்மா இல்ல!!
Posted by இம்சை அரசி at 9:04 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
16 comments:
ஹையா மீ த ஃபர்ஷ்ட்டூ
:))
இரு இரு..படிச்சுட்டு வர்றேன்
//சிறுகதைனாலே எனக்கு ரொம்ப அலர்ஜி //
எனக்கும்தான் அலர்ஜி...நீ சிறுகதை எழுதுனா :)
(கோவிக்காத சிஸ்...ச்சும்மா லூலூலாய்க்கு)
ஓ...நீங்க இங்கிலீசு கதையை சொன்னிங்களா நம்மளுக்கும் அதுக்கும் வெகுதூரம்...
:)
ஆனா கதை நல்லாருக்கு...
nice:-)
ஆமாமாம் ஆமாமாம், மூணு நாளு மாசம் பின் கதை எழுதுங்க.. இன்னும் சூப்பராயிருக்கும்
அப்ப தமிழ் மணம் பக்கம் வாறதே இல்லையா...?
Got me at the end, though I did anticipate something like this. Good one, Torture Queen !
ஒன்னும் சொல்லுறதுக்கு இல்லை !
Please don't hybernate anymore. Stay awake.
சுஜாத ஸ்டைல்ல கத நல்லா இருக்கு..
பட்டாம்பூச்சி விருது உனக்கு இங்கே தரப்பட்டிருக்கு தங்கச்சி! வந்து வாங்கி விருதைப் பெருமைப்படுத்து மா! :)
http://madhavipanthal.blogspot.com/2009/03/blog-post_15.html
life
close
avoid word for word translation. btw the concept is Good.
Kewl!!
just now i visited u r site...
mmm..mm.. its some what interesting..!
go ahead!
hi best wishes for yr blog
suryabanu
Post a Comment